Vertrek

Vrijdagochtend 20 februari op tijd vertrokken naar Brussel airport. Geen last van files gehad en was daarom dan ook al om half 1 aangekomen om mijn bagage in te checken. Om 14:55 uur vertrok de vlucht naar Doha (Qatar) vanaf een regenachtig Brussel. In het vliegtuig zag alles er gloednieuw uit. Mooie schermpjes met veel multimedia mogelijkheden, wifi was mogelijk en er kon zelfs mobiel gebeld en gesmst worden. Ook de bediening van de raampjes ging digitaal. Geen schuifjes meer. Wat nog opvallend was tijdens deze vlucht (goed verzorgd van Qatar Airlines), was het bestek dat we kregen. Deze waren van metaal waar je normaal gesproken van dat plastic spul kreeg.

Na ongeveer 6 en een half uur vliegen kwam ik in Doha aan. Hamad airport. Binnen in de hallen zag het er allemaal heel strak en mooi uit. Aan geld duidelijk geen gebrek. Hier was het vervolgens 2 en een half uur wachten op de vlucht richting Perth (Australië). Ook hier een check van handbagage zoals gebruikelijk is. Ik was al bezig met het afdoen van mijn broeksriem om deze in de bak te leggen om te laten scannen toen een van de beveiligingsambtenaren aangaf dat dit niet nodig was. Dus met geld en telefoon kon ik doorlopen om aan de andere kant weer mijn bagage op te pikken. De vlucht naar Perth duurde 10 en een half uur. Sneller dan schema. Geprobeerd om wat te gaan slapen. Ik had een stoel tussen 2 andere personen en dan is het lastig slapen. Toch lukte het redelijk tot het moment dat een stewardes me wakker maakte omdat het etenstijd was. Helaas. Enkele uren later gebeurde dit nogmaals...grrr!. Gelukkig was bij deze vlucht het bestek wel van plastic. ;) Al met al toch zo'n 6 uurtjes kunnen slapen. Dus niet helemaal ontevreden.

In Perth aangekomen. Voordat we vliegtuig konden verlaten werd er omgeroepen dat mensen die doorvlogen naar Nieuw Zeeland zich bij de groundcrew moesten melden. Dat gedaan. Er werd al meteen aangegeven dat het vliegtuig net was vertrokken en helaas niet meer op ons kon wachten. We stonden daar met zo'n 10 personen. Ik had dit ticket juist uitgezocht om deze problemen te voorkomen. Ik had namelijk ook bij deze tussenstop 2 en een half uur tussen de vluchten. Uiteindelijk bleek het om een andere airline te gaan. 3 vd 10 personen hadden hierdoor hun vlucht gemist.
Ik kon mijn weg dus weer vervolgen. Naar de international transfer balie toe. Stonden er 2 mensen voor me die ook naar NZ gingen maar geen 'outbound' ticket hadden. Dan kom je schijnbaar het land niet in. Gelukkig had ik de dag van tevoren wel nog een vlucht geboekt van NZ naar Australië. Toen ik aan de beurt was kreeg ik het ticket voor de vlucht en kon ik door de controle heen. Hier werd wel goed gecontroleerd. Werd zelfs getest op drugs. Eerste keer dat ik dit meemaakte. Mss zag ik er stoned uit ofzo? ;) Gaar was ik in ieder geval wel, maar dat had ook te maken met de droge lucht in zo'n vliegtuig.

De vertrekhal in Perth leek wel op vliegveld Beek. Klein en de mensen aan de gate waren amateuristische. Het duurde allemaal ontzettend lang. Was blij toen ik eenmaal in het vliegtuig zat voor de laatste vlucht naar Auckland.

In vliegtuig nog geprobeerd te slapen maar dat lukte met geen mogelijkheid. Dan maar een film gekeken en blik op oneindig. Deze vlucht duurde ook iets van 6 uur.

Op 22 februari om 7:00 uur kwam ik aan in Nieuw Zeeland. Vervolgens naar de bagageband gelopen om mijn koffer op te halen. Hier hadden ze wat extra kaartjes aangehangen. Op een oranje kaart stond 'heavy' en met pen 30 ingevuld. Koffer was idd behoorlijk zwaar.
Ook in Nieuw Zeeland zijn de controles stevig. Daarom duurde het ook zeker 20 minuten voordat ik aan de beurt was. Daarnaast was het er ontzettend benauwd. Zeker in de kleding die ik aanhad (spijkerbroek, polo met lange mouwen en vest). Ingevulde formulier afgegeven. Werden nog wat vragen gesteld, daarna de 2 koffers door de xray machines. Vervolgens kwam er nog een hond langs, maar daarna liep ik rustig naar buiten en ben ik eindelijk gearriveerd in Nieuw Zeeland.